woensdag 11 augustus 2010

Verzekering/veiligheid

Had ik al ergens gemeld dat ik een hekel heb aan verzekeraars? Ja? Bij deze nog een keer. Normaal heb ik er een hekel aan omdat het product ondoorzichtig is, waardoor verzekeraars met enig gemak hun prijzen kunnen verhogen als ze meer kosten hebben. In dat laatste zit iets wat mij ook niet lekker zit.

Gisteren las ik in de krant dat in Engeland steeds meer advocatenkantoren, die zich daarin specialiseren, zich gaan richten op ongevallen schade en dan met name persoonlijk letsel. Ze zoeken daan het slachtoffer op om te kijken of ze er geen geld uit kunnen slaan voor het het slachtoffer, maar vooral voor zichzelf. Schijnt zelfs zo extreem te zijn dat een verzekeringstak van de Royal Bank of Scotland hun 250 miljoen winst in het eerste kwartaal zag dalen naar een 210 miljoen verlies in het tweede kwartaal. Vast niet allemaal door deze trend, maar ik hoor en zie steeds meer reclame op radio en tv van kantoren die je kunnen helpen schade te claimen.
Die verzekeraars willen nu de premies omhoog gooien. Waardoor je zo langzamerhand een dief van je eigen zak bent wanneer je niets claimt. Waar gaat dit allemaal heen? Naar hele hoge premies waar je wat van terug ziet als je het geluk hebt dat je aangereden wordt.... waarbij een deel van het geld gewoon in de zakken van dure advocatenkantoren terecht komt.

Dit is een tendens in de westeres maatschappij om altijd met je vinger naar een ander te wijzen als iets gebeurd. En je kunt dat ook bijna altijd doen. Er is altijd wel iemand of iets wat ervoor gezorgd heeft dat jij in die situatie bent gekomen. Dus ga je claimen. En om dat te voorkomen gaan de instanties die dat risico lopen, zich indekken. Gevolg is: heen en weer geschuif van geld. Niet heldere constructies, veel administratie. Je moet meer premie betalen. Instanties moeten kleine lettertjes voor op formulieren bedenken. Wetten krijgen allerlei uitzonderingen etc.

Uiteindelijk houden we elkaar met z'n alle bezig omdat niemand verantwoordelijkheid durft te dragen ... vanwege de kosten die daaraan hangen. Niemand durft ook meer risico te nemen. Kortom, een maatschappij die zichzelf in een wurggreep heeft. Einde ontwikkeling. En hoe gaan we ons dan redden t.o.v. snel opkomende landen die al dit gezeik niet hebben?